Briefing
Company description
Op een gegeven moment begon iets me op te vallen in het werk. Pannenkoeken die een functie hadden waarbij ik me afvroeg wat ze eigenlijk realiseerden. Stiekem had ik ook de gedachte dat ik het beter zou kunnen. Eerst vanuit mijn jong en onbevangen zijn. Later steeds meer onderbouwd vanuit mijn ervaring. En hoe meer werkervaring ik in de loop der jaren kreeg, hoe meer ik me er ook aan begon te irriteren. Hoe kan het toch dat zo'n pannenkoek op die plek zit!
Ik wilde gewoon heel graag groeien in mijn werk. En lekker geld verdienen. De strategie die ik daarvoor gebruikte, was door heel goed te zijn in mijn werk. Nu ben ik iemand met een hoge lat die zichzelf veel te vaak niet goed genoeg vindt. Zeker toen. Dat zorgde ook nog eens voor een enorme behoefte aan goedkeuring van mijn manager. En dat ik nóg beter mijn best ging doen om goed te zijn in mijn werk. Maar daar was ik me op dat moment allemaal niet van bewust.
Ik kreeg alsmaar meer werkervaring, mijn beoordelingen waren eigenlijk altijd goed en regelmatig blonk ik uit. En toch zag ik vooral pannenkoeken doorgroeien naar nieuwe functies. Hogere functies. En dat knaagde. Ik vond het irritant en ik was zelfs jaloers.
Het werd nog irritanter als pannenkoek op zo’n plek kwam, het eerste waar ie zich mee bezig hield was een nieuwe telefoon en auto voor zichzelf te regelen. Hoe dan! Een salarisverhoging is natuurlijk logisch. Maar daarna zou ík me eerst richten op mezelf te bewijzen. Laten zien dat ik het ook echt kan.
Maar nee hoor. Voor pannenkoeken werkt dat toch anders. En er kwam in mijn ogen maar weinig uit de handen van een pannenkoek. Dus ik bleef me afvragen en irriteren: HOE KAN HET NU TOCH DAT DIE COLLEGA OP DIE PLEK ZIT!
Totdat ik er klaar mee was. Echt helemaal klaar. Ik maar werken en werken en overwerken en voor wat! Om pannenkoeken die de kantjes ervan afliepen te zien groeien!
In plaats van me te blijven storen, ben ik mezelf de vraag gaan stellen wat die pannenkoeken nu eigenlijk anders doen dan ik. Want om de kwaliteit van werk ging het hier niet.
De grap is dat ik niet eens zo heel lang na hoefde te denken over dat antwoord. Pannenkoeken laten zichzelf zien, zij laten van zichzelf horen én zij onderhouden een relatie met mensen met wie het handig is een goed contact te hebben. En daar kwam mijn conclusie: JEZELF POSITIONEREN IS EEN VOORWAARDE OM DOOR TE GROEIEN IN JE WERK.
Ik besloot dat de beste manier om mezelf te gaan positioneren zou zijn door gewoon maar te beginnen. Dingen uit te proberen. Zonder plan, zonder strategie. En dat ben ik maar gaan doen. Ik ben meer van me gaan laten horen en ik ben mezelf meer gaan laten zien. In allerlei situaties. Op allerlei manieren. En ik ben de ‘juiste mensen’ in de gaten gaan houden. De mensen met wie het handig is een goed contact te hebben.
Toch merkte ik weerstand bij mezelf. Ik wil niet overdreven aardig doen tegen iedereen hoger in de boom en iedereen lager in de boom negeren. Ik wil niet hoeven slijmen. Ik wil er ook niet met successen van anderen vandoor. Of nog wel erger, anderen omlaag halen om zichzelf beter te doen lijken. Het voelde niet oprecht. Zo wilde ik mezelf niet zichtbaar maken om te groeien.
Toch wist ik dat als ik die weerstand zou blijven houden, ik mezelf positioneren nooit leuk zou gaan vinden. Ik het als een moeten zou ervaren. Dan zou het elke keer weer een hele opgave zijn mezelf zichtbaar te maken in het bedrijf waarvoor ik werkte. Daarom maakte ik mijn eigen voorwaarden. Als ik daaraan trouw kon blijven, paste het voor mij.
Binnen 6 maanden behoorde ik tot de top 10 beste salesmensen van de 200. Met een salarisverhoging als gevolg. En ik hoefde er niet eens harder voor te werken.
In 2021 hebben ruim 500 vrouwen een online cursus of masterclass bij me gevolgd bij organisaties als PostNL, Covestro, KPN, UWV en Eneco. Ik mentor en coach vrouwen bij T-Mobile, Essent, in de gezondheidszorg en op andere plekken.
En bovenal, ik doe wat ik te doen heb: de wereld verbeteren met vrouwelijk leiderschap.