MediaKit

Baby op komst, help wat nu? De zin die tegenwoordig mijn leven wel wat overheerst. Er zijn miljarden vrouwen voor mij die een kind hebben gebaard, zelfs in mijn eigen omgeving word ik omringd met vrouwen die kinderen hebben gekregen. Maar als nieuwe aanstaande mama blijf ik vooral met vragen zitten. Kan ik dit? Wat heb ik allemaal nodig? Wat heeft de baby straks nodig? Al deze vragen maken mij als aanstaande mama ietswat onzeker. Van alle mama’s en niet mama’s krijg ik eindeloze tips en adviezen over wat nu echt nodig is en wat niet. Daarnaast lees ik boeken over zwanger zijn en zijn de boeken over opvoeden in bestelling. Aan de ene kant wil ik iemand zijn die zich voorbereid, anderzijds overweldigd mij het voorbereiden. Iedereen vindt wat en ik als nieuwe aankomende mama moet het wiel van mijzelf hierin gaan uitvinden. Natuurlijk communiceren mijn man en ik met regelmaat over wat onze wensen zouden zijn. Dit op gebied van opvoeden, maar ook wat we voor ons kindje zouden willen tijdens het opgroeien. Ik wilde sowieso niet super veel geld uitgeven aan nieuwe spullen voor de baby. In mijn beleving was dit onnodig en is er 2e hands super veel te vinden. Hier zal ik nog een artikel aan wijden. Ook over speelgoed heb ik een mening en ben ik benieuwd hoe ik dit straks echt aan ga pakken. Waar ik als hormoniale zwangere vrouw vooral tegenaan loop is het gevoel van falen. Zo staan we wel eens in de babywinkel en zie ik vele leuke spulletjes. Echter weet ik dan niet wat ik echt nodig heb. Want is een deken van bijvoorbeeld Koeka (prachtig merk) dik genoeg voor een winterbaby? Moet er dan nog iets onder of hoe werkt dat? Een badje, wat heb je dan allemaal nodig? Of is het veel handiger dit in de keuken te doen? Doordat ik niet de antwoorden weet, sla ik dicht en uiteindelijk gaan we altijd weg zonder iets te kopen. Zo weet ik dat ik echt nog spullen nodig ben. Ik weet ook wat, maar ik wordt door het gevoel van falen en de zin ” Ik hoor dit allemaal te weten als aanstaande mama” verdoofd. De zoektocht op het internet, de adviezen van alle mama’s en niet mama’s zijn zo tegenstrijdig dat ik het niet weet. Stiekem heeft dit alles ook wel een effect op mijn zwangerschap. Zo leef ik van echo tot echo. Maak ik mijzelf vaak wijs dat er nog van alles mis kan gaan en zeg tegen mijzelf, straks als die echo is geweest dan koop ik de andere spullen. Er komt een soort van beschermingslaag over jezelf heen. Waar ik deze ook prima begrijp, vind ik hem soms ook erg lastig. Soms wil ook ik graag even wegdromen bij wat zal komen, bij wat kan komen en hoe de wereld voor ons er straks uit komt te zien. Stilstaan bij de schopjes in mijn buik en denken, JA ER KOMT EEN BABY! Liefs Agneta Links in dit artikeldehuismuts.com

Het bericht Baby op komst, help wat nu? verscheen eerst op Atenga.nl.

Deze week is waarschijnlijk de laatste zomer week en dat zo midden september. Voor mij de ideale gelegenheid om mijn favoriete plekje buiten weer klaar te maken. Een tijd geleden kreeg ik de vraag of ik een hangmat wilde uitzoeken en mijn mening erover wilde schrijven. Het kwam op de meest mooie tijd, zo rond mijn verhuizing naar de boerderij en wist meteen de ideale spot. Ik ging voor een 2 persoons hangmat die je zelf overal kan ophangen. Ik had bij de site van Hangmat.nl zoveel keuze dat ik er best wel een tijd over heb gedaan om te beslissen welke ik nu wilde. Uiteindelijk ging ik voor de paarse kleur. Wat super fijn is dat hij in een mega handige tas, van dezelfde stof en kleur als de hangmat, binnenkwam. Ideaal om hem bij regenachtig weer of voor de herfst en winter weer netjes en compact op te ruimen. Gezien ik de hangmat nu al een tijdje heb mogen gebruiken, heb ik een goed beeld gekregen van de kwaliteit. Ik ben meer dan tevreden! Ik ruim hem (bijna) altijd op bij slechter weer, want ik denk dat je dan weer elke zomer er van kan genieten. Samen met mijn man heb ik er meerdere malen in gelegen. Lekker kletsten over onze toekomst. We zijn eenmaal naar beneden gevallen. De ketting aan de boom, die wij zelf hebben aangeschaft knapten. Het stof van de hangmat bleef intact dus stevig materiaal. Deze laatste week van mooie zomerse tempraturen ga ik weer super genieten na lange werkdagen. Ga ik lekker zacht schommelend tegen mijn babybuik praten en relaxen. Stiekem vind ik gewoon dat we de ideale plek hebben voor de hangmat. Wat ik misschien nog wel zou willen is een vaste standaard erbij halen. Zo kan ik ook wat dichter bij de boerderij liggen. Deze kun je ook vinden op de site van Tropilex en ook ideaal als je niet een boomgaard hebt zoals wij. Mijn ultieme moment in de hangmat? Ik, mijn active noice canceling koptelefoon en een heerlijk luisterboek. Want dat heb ik in deze tijd gewoon ook echt even nodig. Liefs Agneta Links in dit artikeltropilex.com

Het bericht Zomer, zo geniet ik de laatste warme dagen. verscheen eerst op Atenga.nl.

Vandaag mijn verhaal van het eerste trimester in mijn zwangerschap. Voor mij is zwanger zijn spannend. Niet omdat het de eerste keer mis ging, maar alles wat er bij komt kijken. Ik zal niet de enige zijn die de zwangerschap ervaart zoals ik hem ervaar. Daarom mijn keus om mijn verhaal te vertellen. Een ding is zeker, de kleine in mij, is zeker meer dan welkom in ons leven. Ik wilde eigenlijk niet snel weten dat ik zwanger was. Na mijn missed abortion in november, hoopte ik dat ik zwanger zou worden en dit pas na een aantal weken voor mij bekend zou worden. Echter wilde de baby meteen zijn arrivering melden. Voor ik de test deed wist ik het al. Dit mede door de hond van de buren, die zo anders op mij reageerde dan anders. De test deed ik en eigenlijk was er meteen een tweede streepje zichtbaar. Ik was opnieuw zwanger. De eerste weken waren de kwalen meteen flink aanwezig. Zo was ik vanaf dag 1 al veel misselijk en moest ik veel overgeven. Het ergste wat ik voelde was de diepe schuldgevoelens die ik had naar mijn eerdere zwangerschap. Waarom had deze wel de optie om te mogen groeien? Had ik genoeg rouw gehad en was ik er nu wel weer klaar voor? Dit vond ik erg moeilijk en lastig. Gelukkig kon ik er met mijn man wel goed over praten. De angst dat het mis zou gaan had ik eigenlijk niet. Het overgeven is tot heden (nu 20 weken) nog niet over gegaan. Daarnaast gaan mijn hormonen en gedachten 1000 kanten op en had ik soms 18 uren slaap op een dag nodig. Eigenlijk had ik misschien eerder mijn weken op moeten schrijven, maar ik kon mij er niet toe zetten. Ik zat vast in mijn gedachten. Het gevoel dat ik moest genieten van de zwangerschap gaf mij het gevoel dat ik het al vanaf het begin niet goed deed. Gelukkig heb ik de afgelopen jaren heel goed voor mijzelf leren opkomen en daardoor wel mijn eigen keuzes kunnen maken. Dus hoewel ik wel voel dat sommige mensen vinden dat ik te weinig geniet, voor mij is de zwangerschap gewoon erg pittig. Natuurlijk had ik mij voorgesteld dat over the moon was en ergens ben ik dat ook echt wel. Er groeit wel een klein mensje in mij. Een mensje wat een combinatie is van mij en mijn man. Het bijzondere vind ik om bij elke echo, om de 4 weken, te zien hoe alles groeit. Minder leuk is dat mijn man tot nu toe nooit mee heeft gemogen. Daarom hebben wij besloten ook onze controle bij een verloskundige in NL te gaan doen. Daar kon hij gelukkig ook mee naar toe. De eerste echo wisten wij niet dat hij niet mee mocht en het verdriet toen hij werd weggestuurd heeft het moment voor mij wel een hele andere lading gegeven. Ergens voelt het, zelfs op mijn eigen blog, dat ik mij moet verantwoorden voor het feit dat ik het zwaar vind en dat ik misschien teveel klaag. Maar ik ben degene, samen met mijn man, die om moet gaan met de emotionele instortingen. Het feit dat ik soms echt boos kan worden op alle voorgaande zwangeren die zeggen dat alles er bij hoort. Voor mij voelt het soms als een leugen die zwangere vrouwen vertellen. Eigenlijk is het meer dat ik mij nooit heb verdiept hoe zwanger zijn was voor mensen om mij heen. Dus de verhalen heb ik misschien ook nooit de ruimte gegeven oprecht te zijn over hoe zij het hebben ervaren. Voor mij zeer zeker weer een leer moment. Nu we bijna op de helft zitten van de zwangerschap ervaar ik wat meer rust. Pittig nog steeds en het overgeven vind ik nog erg heftig soms, maar langzaam wen ik aan het feit dat mijn lichaam veranderd en mijn buik groter wordt. Want het feit dat hij groeit vind ik geweldig. Nu wacht ik vooral op het moment dat ik de baby ga voelen bewegen, want daar kijk ik enorm naar uit. Liefs Agneta Volg mij op Instagram Links in dit artikelatenga.nl

Het bericht Zwangerschap, niet altijd genieten. verscheen eerst op Atenga.nl.