Publisher media kit of Laura van Veenendaal

Andijvie wokken is een heel goed idee. Je ziet het niet vaak, gebakken andijvie, maar dat is zonde. Het is namelijk heel lekker. Als je wel eens gekookte andijvie hebt gegeten, denk je nu misschien “ohoh”. Gekookte andijvie (zeker de variant “met een papje” die veel mensen in hun jeugd gegeten schijnen te hebben) kan onaantrekkelijk slijmerig zijn Maar wees gerust: roergebakken andijvie heeft daar geen last van. Andijvie uit de wok is nog wat knapperig en heeft een vriendelijke lichtzoete smaak met een klein beetje bitter dat verrassend goed past bij een heleboel dingen. Andijvie uit de wok is veelzijdig Het is een fijn bijgerecht bij bijna alles waarvan je denkt “wat zal ik daar eens voor groente bij eten?”. Dat kunnen Aziatische dingen zijn, maar dat hoeft niet. Ook al komt hij uit een wok, gebakken andijvie heeft van zichzelf een vrij neutrale smaak. Het leuke aan andijvie wokken is dat je de groente in de pan allerlei smaakjes mee kunt geven. Knoflook, bijvoorbeeld, of gember, of allebei. Met een beetje sojasaus maak je ‘m lekker zout. In Italië doen ze dat met ansjovis, ook lekker. Mijn favoriete smaakmaker voor andijvie uit de wok is oestersaus (of de vegetarische mushroom sauce die erop lijkt). Het zoet in de oestersaus versterkt het zoete in de groente. Tegelijkertijd is oestersaus zout genoeg om het geheel lekker hartig te houden. Andijvie wokken is snel Een ander groot pluspunt van andijvie uit de wok is hoe snel de groente klaar is. In een goed hete pan heb je in een paar minuten een hele zak andijvie gewokt. Is je pan iets minder heet, dan duurt het ook iets langer, maar nog steeds kun je binnen een minuut of 5 eten. Daarbij ga ik er overigens wel vanuit dat je zo’n handige zak gewassen en gesneden andijvie koopt. Als je een krop andijvie moet wassen en snijden ben je langer bezig. Dat snijden gaat nog best snel, maar het wassen moet je heel zorgvuldig doen anders krijg je zand tussen je tanden. Zo maak je andijvie uit de wok Andijvie wokken is zo simpel dat je er eigenlijk geen recept voor nodig hebt. Maar dat kan ik wel leuk zeggen, de eerste keer dat je met je zak andijvie achter de wok staat is misschien toch wat intimiderend. Doe dan dit: Laat je wok (of een grote pan) goed warm worden. Let op als je pan een anti-aanbaklaag heeft, want die mag je wel warm maar niet heet laten worden. (Nieuwsgierig waarom ik dat zeg? In dit artikel over de beste wok voor jouw keuken leg ik het uit.) Schenk een beetje olie in de pan en doe de andijvie erbij. Doe de pan zo vol dat je de andijvie nog om kunt scheppen. Schep de groente om tot hij wat is geslonken en je weer ruimte hebt voor de volgende lading groen. Doe die erbij en schep weer om tot je ruimte hebt voor meer andijvie. Herhaal tot alle groente in de pan zit. Dit klinkt misschien als een tijdrovend klusje, maar andijvie slinkt zo snel dat je de hele zak in de pan zult hebben voor je er erg in hebt. Bak de andijvie terwijl je blijft omscheppen tot je een pan vol slierten hebt die er ongeveer even gaar uitzien allemaal. Giet een scheutje oestersaus in de pan en schep nog een paar keer goed om tot hij gelijkmatig verdeeld is. Eet.

Paprika snijden is een simpel klusje, en toch kan het waarschijnlijk handiger dan je het nu doet. Kom, ik vertel je hoe. De onhandige manier van paprika snijden Als je lijkt op iedereen die ik wel eens een paprika heb zien snijden, snijd je je paprika langs de steel van boven naar beneden doormidden. Dan trek je de zaadjes er aan de steel of hun witte lijsten uit. Maar die zaadjes gaan niet allemaal braaf mee, dus moet je vegen, schudden of spoelen om de binnenkant van je paprika schoon te krijgen. Je aanrecht wordt ook een wit gestippeld feest trouwens. De schone paprikahelften snijd je vervolgens in de lengte in reepjes. Die reepjes zijn zo grofweg C-vormig en net niet handig om in je wrap te rollen of verder in stukjes te snijden. Kijk eens anders naar je paprika Dat kan dus handiger, dat paprika snijden. Dat begint bij het anders kijken naar je paprika. Het is verleidelijk om de steel als startpunt te nemen en daar langs te snijden. Toch mag je dat idee loslaten. Doe in plaats daarvan dit: Snijd de kop en kont van de paprika Leg je paprika op z’n zij op je snijplank, zodat de steel parallel aan de plank ligt. Zet je mes haaks op de steel, net voorbij de ronding waar het “dakje” van de paprika overgaat in de zijkant. Snijd in één beweging, hop, het dakje eraf. Doe aan de onderkant van de paprika hetzelfde. Haal de pitjes makkelijk weg Je hebt nu een cilinder paprika, met in het midden de pitjes in hun zachte witte lijst. Die lijst zit op een paar plekken vast aan het vruchtvlees. Snijd daar langs met je mes. Zo snijd je pitjes wel uit je paprika, maar niet los van elkaar. Dat scheelt een hoop witte confetti! Snijd de paprika in parten Nu kun je de cilinder in handige stukken snijden. Ik hak hem eigenlijk altijd in de lengterichting in 3 of 4 stukken. Daardoor krijg je bijna platte stukken paprika die je in reepjes of blokjes kunt snijden. Geen onhandige uitsteeksels meer. Je kunt de cilinder ook in de breedte snijden. Daardoor krijg je ringen die het leuk doen op een pizza. De laatste stukjes snijden De meeste paprika is nu gesneden, maar je hebt nog een dakje en een kontje. Die zijn nu aan de beurt. Het kontje is makkelijk, want dat is ook een vrij platte plak vruchtvlees. Snijd hem in reepjes of blokjes, net wat je uitkomt. Het dakje moet eerst zijn steel kwijt voor je de paprika kunt snijden. Breek de eetbare stukken gewoon weg van de steel. Meestal krijg je daar 3 of 4 stukken mee. Die stukken kun je in reepjes of blokjes snijden. Et voila, je paprika is helemaal gesneden.

Dit is venkelsalade op z’n best: fris citroenig van smaak, geurig en knapperig zonder dat je moeie kaken krijgt van al het kauwen. Ook niet vervelend: hij is heel makkelijk te maken. Voor deze venkelsalade snijd je venkel in zo dun mogelijke reepjes. (Hulp nodig daarbij? Ik schreef een artikel over de makkelijkste manier om venkel te snijden.) Dan laat je hem een tijdje staan met zout en een geheim ingrediënt (nou ja, hieronder vertel ik je er alle over, dus zo geheim is het niet) om wat zachter te worden. En tot slot doe je er een scheutje van je lekkerste olijfolie over. Bepaald overzichtelijk, nietwaar? En toch smaakt de salade alsof je een geïnspireerde chefkok bent, mogelijk met een Italiaanse oma om de beste keukengeheimen van af te kijken. (Of met De Zilveren Lepel in de kast. In dat klassieke kookboek over de Italiaanse keuken kwam ik deze salade voor het eerst tegen.) Het geheim van het succes van deze salade: citroen Deze venkelsalade leunt op twee grote smaken. De eerste is het groenterig- anijsachtige van de venkel. De tweede is citroen, hoewel de citrusvrucht eigenlijk twee keer smaak levert. Eerst krijg je het scherpe zuur van citroensap. En vervolgens verzacht je de boel met de zoete, zonnige smaak van citroenrasp. Samen leveren ze een licht-zoete, intens zomerse geur en smaak op die vrijwel onweerstaanbaar is. De salade smaakt ook alsof er dure, bijzondere ingrediënten in zitten, terwijl dat dus niet zo is. Inkopen doen voor de lekkerste venkelsalade Omdat er maar weinig ingrediënten in deze salade zitten, loont het de moeite om fijne spullen te kopen ervoor. Vooral de venkel verdient je aandacht. Je bent namelijk op zoek naar een venkelknol die lekker stevig is en geen bruine plekjes heeft. Die zijn het sappigst en hebben de meest frisse anijssmaak. Daarnaast wil ik zelf ook graag dat de citroen biologisch is. Ik vermoed dat het niet heel veel kwaad kan om af en toe eens een beetje geraspte schil te eten van een gewone citroen. En als ik deze salade wil maken en ik geen bio-citroen kan vinden, gebruik ik die ook. Maar als ik de keuze heb vind ik het een fijn idee om pesticiden en waslagen te ontwijken. Oeh, en de olijfolie die je gebruikt maakt ook echt uit bij deze salade. Hij is best te eten als je de literfles milde olijfolie van het huismerk gebruikt. Maar hij gaat pas echt zingen als je olijfolie gebruikt die zijn eigen lekkere smaak meebrengt. Zo maak je deze fijne venkelsalade Begin met je venkel in zo dun mogelijke reepjes te snijden, dwars op de hoogterichting. Kijk, dit bedoel ik daarmee: (Meer hulp nodig? Hier vind je al mijn tips voor het snijden van venkel.) Doe de dunne reepjes in een kom en bestrooi ze met wat zout. Sprenkel er vervolgens het sap van een halve citroen overheen. Laat de venkel minstens een half uur staan om wat zachter te worden. Langer mag ook. Als je klaar bent om de venkelsalade te eten, rasp je er de schil van een halve citroen over. (Ik gebruik daarvoor mijn geliefde Microplane rasp.) Meng goed en giet er een scheutje lekker olijfolie over. Meng weer en proef. Wil je nog een beetje citroensap of zout erbij? Doe dat en meng weer. Herhaal tot je de salade onweerstaanbaar vindt. Eet.